Orkiestra, Chór, Chór Dziecięco-Młodzieżowy i Balet Opery i Filharmonii Podlaskiej
Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrygent
Mateusz Smoczyński – skrzypce
Piotr Baron - saksofon
 Anna Wolfinger – sopran
Adam Sobierajski – tenor
Tomasz Rak – baryton
Violetta Bielecka – kierownik Chóru OiFP
Ewa Barbara Rafałko – dyrygent Chóru Dziecięco-Młodzieżowego
Magdalena Gładkowska – przygotowanie Chóru Dziecięco-Młodzieżowego

Program:
M. Smoczyński – 2PiX - Koncert podwójny na skrzypce i saksofon tenorowy
C. Orff – Carmina Burana

Historia brzydkiego kaczątka jest nam dobrze znana. Z wysiedzianych przez kaczkę jaj wykluwa się szereg słonecznych, puszystych kuleczek i jedno szare, brzydkie szkaradziątko, całkiem inne od pozostałych. Odrzucony przez inne ptaki maluch zmaga się z samotnością i szuka swojego miejsca i przyjaźni. Prawda o jego inności wychodzi na jaw dopiero, kiedy z popielatego pisklaka wyrasta piękny śnieżnobiały łabędź. „Brzydki Kaczorek” opowiada o inności i związanej z nią samotności, ale także o wielkiej mocy przyjaźni. Nawiązuje do problemów współczesnych ludzi, zarówno tych najmłodszych, jak i dorosłych. Powierzchowność, brak zrozumienia i brak chęci poznania drugiego człowieka są największym niebezpieczeństwem codziennych relacji międzyludzkich. Nad najprawdziwszym jeziorem – z pomostem, tatarakiem, skrzącą wodą i unoszącą się mgiełką – rozgrywa się historia, która poruszy każde serce. „Brzydki Kaczorek” pomaga zrozumieć, że najważniejsze nie jest to jak wyglądamy, czy skąd pochodzimy, ale to, co każdy z nas ma w środku.

Historia brzydkiego kaczątka jest nam dobrze znana. Z wysiedzianych przez kaczkę jaj wykluwa się szereg słonecznych, puszystych kuleczek i jedno szare, brzydkie szkaradziątko, całkiem inne od pozostałych. Odrzucony przez inne ptaki maluch zmaga się z samotnością i szuka swojego miejsca i przyjaźni. Prawda o jego inności wychodzi na jaw dopiero, kiedy z popielatego pisklaka wyrasta piękny śnieżnobiały łabędź. „Brzydki Kaczorek” opowiada o inności i związanej z nią samotności, ale także o wielkiej mocy przyjaźni. Nawiązuje do problemów współczesnych ludzi, zarówno tych najmłodszych, jak i dorosłych. Powierzchowność, brak zrozumienia i brak chęci poznania drugiego człowieka są największym niebezpieczeństwem codziennych relacji międzyludzkich. Nad najprawdziwszym jeziorem – z pomostem, tatarakiem, skrzącą wodą i unoszącą się mgiełką – rozgrywa się historia, która poruszy każde serce. „Brzydki Kaczorek” pomaga zrozumieć, że najważniejsze nie jest to jak wyglądamy, czy skąd pochodzimy, ale to, co każdy z nas ma w środku.

Dwa arcydzieła repertuaru werystycznego: Pajace Ruggera Leoncavalla i Rycerskość wieśniacza Pietro Mascagniego stanowią od lat nierozłączną parę. Zarówno Pajace, jak i Rycerskość wieśniacza zostały napisane na ten sam konkurs ogłoszony przez mediolańskie wydawnictwo muzyczne w 1890 roku. Partytura nadesłana przez Mascagniego zdobyła wówczas pierwsze miejsce. Szybko jednak okazało się, że dzieło Leoncavalla reprezentuje również wyjątkową wartość artystyczną. Sukces premiery Pajaców przeszedł najśmielsze oczekiwania i od tego momentu obie opery wystawiane są razem podczas jednego spektaklu.

Zgodnie z tą tradycją także Opera i Filharmonia Podlaska włącza do swojego repertuaru dwa dzieła werystyczne. Białostocka inscenizacja w reżyserii Michała Znanieckiego będzie światową prapremierą oryginalnej partytury Rycerskości wieśniaczej, którą opracowało wydawnictwo Bärenreiter.

Akcja Pajaców toczy się we włoskiej wiosce i przedstawia życie grupy artystów cyrkowych. Dramaturgia utworu zbudowana jest w oparciu o tragedię miłosną głównych bohaterów, a niezwykle śpiewna i dynamiczna muzyka Leoncavalla wydobywa z postaci całą emocjonalną paletę. Kompozytor w jednym dziele zręcznie połączył farsę i tragedię i odmalował dramat zazdrości w środowisku artystycznym, kończący się rozlewem krwi.
 
W Rycerskości wieśniaczej Mascagni zawarł gęstą mieszaninę miłości, namiętności i zdrady, hańbę, pojedynek i śmierć – emocje kipiące jak wulkan na tle sycylijskiej wsi, przez którą przechodzi wielkanocna procesja. Kompozytor podkreślił werystyczny styl opery poprzez brutalność, naturalizm, melodramatyczne gesty oraz śpiew zmieszany z gwarem i okrzykami.